خطبه شانزدهم نهج البلاغه

خطبه 16

55- کسی که عبرت ها و سرمشق های حاصل از سرگذشت های پیشینیان پرده غفلتش را کنار زده باشد،تقوای الاهی از فرو رفتنش در «شبهات» باز می دارد،و از هر حرکت کور و شبهه آلود اجتناب می کند.

56- سوگند به خدایی که پیامبرانش را به حق مبعوث کرد،شما «دَرهَم» می شوید و از غربال می گذرید(جدایی خوب و بد) و بسانِ دیگِ جوشان زیر و رو خواهیدد شد تا فروماندگان و زیر دستان سر برآرند و سرافرازان فرودست شوند،پیشگامانِ «منزوی» پیش افتند و فرصت طلبانِ پیش افتاده واپس مانند.(ر.3)

57- اولین جمله حضرت بعد از به دست گرفتن حکومت : سوگند می خورم پیامبر خدا از این روز پیشاپیش به من خبر داده اند.(ر.5)

58- آگاه باشید که گناهان مرکب های بسیار چموش «لگام گسیخته» هستند که اهلشان را به دوزخ سرنگون می کنند

59- بی گمان تقوا مثل مرکب های رامی است که افسارشان در دست راکب است و آنها را به بهشت وارد می کند.(ر.6)

60- کسی که بهشت و دوزخ را پیش روی خود می بیند، سخت به آینده مشغول است(ر.7)

61- «راست و چپ» منشأ گمراهی های فراوان است و جاده همان راه میانه است که همان «قرآن جاودان و سنت» است.(ر.8)

62- کسی که در برابر حق موضع گیری کند و در روی حق بایستد فرجامی جز سقوط ندارد.(ر.9)

63- در جهل و نادانی آدمی همین بس که قدر و منزلت خویش نشناسد.(ر.9)

64- هر زمینه ای که ریشه اش در زمینه تقوا باشد،ریشه کن نمی شود و کشتزار چنین زمینی تشنه نمی ماند.(ر.10)

65- در شرایطی که حضور یافتن در جامعه به معنی سیاهی لشکرِ دُشمَن شدن است، در خانه ها بمانید و به اصلاح خویش و زدودن زنگار جدایی ها بپردازید.

66- ستایشگران جز خدا را ستایش نکنند و نکوهشگران جز خویشتن را نکوهش نکنند(یعنی انگشت اشاره همه ستایش ها باید به سوی خدا ونکوهشها به سوی خود باشد)