حب الله

کلنجاری با خود رفتم امروز که آیا من اصلا دیندارم یا نه ؟

خوب اگر دین دارم و خدا باور پس آن خطاها و میل و اشتیاق به اشتباه و گناه برای چیست؟

و یا تا کی خواهد بود این احساس گناه و توبه؟ شاید اصلا دیگر راه بازگشتی نباشد اگر زودتر چاره ای نیاندیشم چرا که  قادر متعال در کتاب شریفش فرموده: ( ثمّ کان عاقبة الذین اساؤا السوای ان کذّبوا بایات اللَّه ) خوب قطعا ما توانایی این را داریم که سراغ کار اشتباه نرویم(حد اقل برای خودم تو 30 روز ماه رمضان ثابت شد این امر) پس چرا می رویم؟ چرا به وعده های پوچ شیطان لبیک می گوییم؟و در حالی که راه سعادت و شقاوت را می شناسیم به بیراهه می رویم؟مار ارچه شده است؟چرا یاد مرگ لذات را از بین می برد (ذکر الموت هادم الذات) مانع  ما نمی شود؟خدایا کاسه چه کنم چه کنم دستم گرفته ام قبل از آنکه دیر شود به کمکم بشتاب که تو ارحم الراحمینی.

الهی یا حمید و به حق محمد

الهی یا عالی و به حق علی

الهی یا فاطر السماوات و الارض به حق فاطمه

الهی یا محسن و به حق الحسن

الهی یا قدیم الاحسان به حق الحسین

الهی یا هادی و به حق مهدی

ارحمنا و هدنا الصراط المستقیم و قنا عذاب الت=نار و عذاب القبر

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم.

98/03/20

24 سال و 9 روز است که در این کره خاکی نفس می کشم و قلبم به اذن و لطفش بدون توقف همواره خون را به رگ های بدنم پمپاژ کرده است.

و در این مدت همواره از طرف خدایم عفو و عطا بوده و از طرف من فقط لغزش و خطا

خدایا بر این ذلیل قلیل الحیاء رحم کن.